- ξεμυαλίζω
- 1. κάνω κάποιον να χάσει το μυαλό του, να χάσει τα λογικά του, ξετρελαίνω2. αποπλανώ, ξελογιάζω.[ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. ξ(ε)-* + μυαλό].
Dictionary of Greek. 2013.
ξεμυαλίζω
Look at other dictionaries:
ξεμυαλίζω — ξεμυαλίζω, ξεμυάλισα βλ. πίν. 33 … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
ξεμυαλίζω — ξεμυάλισα, ξεμυαλίστηκα, ξεμυαλισμένος 1. κάνω κάποιον να χάσει το μυαλό του, το λογικό, τη σύνεση, ξελογιάζω: Τον ξεμυάλισε μια μελαχρινή. 2. αποπλανώ, διαφθείρω, ξεμαυλίζω: Ξεμυαλίστηκε με τις κακές παρέες … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
αάω — ἀάω και συνηρ. ἄω (Α) 1. βλάπτω (τον νου), παραπλανώ, εξαπατώ, ξεμυαλίζω 2. μέσ. είμαι ανόητος, ενεργώ απερίσκεπτα. [ΕΤΥΜΟΛ. < *ἀFάω, άγνωστ. ετυμ. ΠΑΡ. ἄτη. ΣΥΝΘ. ἀεσίφρων, ἄνατος] … Dictionary of Greek
ζουρλαίνω — [ζουρλός] 1. κάνω κάποιον τρελό, τρελαίνω, μουρλαίνω («τόν ζούρλαναν από το ξύλο») 2. ξεμυαλίζω, ξετρελαίνω 3. προξενώ σε κάποιον υπερβολική χαρά («τόν ζούρλανε με τα νέα που τού έφερε») … Dictionary of Greek
ηπεροπεύω — ἠπεροπεύω (Α) 1. με γοητευτικά λόγια και δελεαστική συμπεριφορά πλανεύω, ξεμυαλίζω γυναίκες, ώστε να συνάψουν ερωτικές σχέσεις μαζί μου 2. απατώ, εξαπατώ. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ηπεροπεύς] … Dictionary of Greek
κερατσισιά — η η ιδιότητα τής κυράτσας. [ΕΤΥΜΟΛ. < κεράτσα + κατάλ. ισιά, αναλογικά προς τα μεταρρημ. παρ. σε σ ία / σιά τών ρ. σε ίζω (πρβλ. απελπίζω > απελπισία > απελπισιά, ξεμυαλίζω < ξεμυαλισιά)] … Dictionary of Greek
λυκή — λυκῆ, ἡ (ΑM, Α και ασυναίρ. τ. λυκέη) 1. δέρμα λύκου 2. περικεφαλαία από δέρμα λύκου μσν. φρ. «λυκὲς πράσσω» ξεμυαλίζω, παραπλανώ. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. λυκέη < λύκος + επίθημα έη δηλωτικό δερμάτων ζώων (πρβλ. λεοντ έη, παρδαλ έη)] … Dictionary of Greek
μαγεύω — (AM μαγεύω) [μάγος] 1. (μτβ. και αμτβ.) μεταχειρίζομαι μαγικά μέσα, μαγγανείες και τεχνάσματα προκειμένου να επηρεάσω κάποιον, κάνω μάγια, δένω κάποιον με μάγια (α. «θα κάψω και τη μάγισσα που ξέρει να μαγεύει», δημ. τραγούδι β. «ἔνιοι δὲ οὐ τοὺς … Dictionary of Greek
νους — ο (ΑΜ νοῡς, Α και ασυναίρ. τ. νόος) 1. η ικανότητα τού νοείν, σε αντιδιαστολή προς το αισθάνεσθαι, η δύναμη που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο να σκέφτεται λογικά, το σύνολο τών λειτουργιών τού ανθρώπινου εγκεφάλου, νόηση, διάνοια («τυφλὸς τὰ τ ὦτα τόν … Dictionary of Greek
ξ(ε)- — (Μ ξ[ε] ) αχώριστο μόριο ρημάτων (προρρηματικό) που επεκτάθηκε και σε ουσιαστικά. Προήλθε από την πρόθεση ἐκ / ἐξ. Η μορφή ξ ερμηνεύεται από ρ. συνθ. με την πρόθεση έξ, με σίγηση τού αρκτικού ε (πρβλ. ξανοίγω < ἐξ ανοίγω, ξαρματώνω < ἐξ… … Dictionary of Greek
